Zajęcia rewalidacyjne

Terapia widzenia

Terapia widzenia w Ośrodku polega na rozwijaniu umiejętności posługiwania się wzrokiem, dlatego pomaga zwiększyć wykorzystanie widzenia w codziennym funkcjonowaniu.

Najważniejsze cele terapeutyczne to:

  • stymulowanie do patrzenia
  • stymulowanie widzenia
  • rozwijanie podstawowych sprawności wzrokowych związanych z kontrolowaniem ruchów gałek ocznych (lokalizowanie bodźca, fiksacja, śledzenie, zbieżność, przenoszenie spojrzenia, wodzenie, przeszukiwanie)
  • kształtowanie i doskonalenie percepcji przedmiotów trójwymiarowych
  • kształtowanie i doskonalenie percepcji form dwuwymiarowych (ilustracje)
  • rozwijanie pojęć (identyfikowanie i nazywanie przedmiotów)
  • doskonalenie pamięci wzrokowej
  • osiąganie większej sprawności wzrokowej (m.in. identyfikowanie obiektów na obrazkach, dobieranie obiektów i obrazków według określonych cech, odnajdywanie szczegółów na obrazkach prostych i złożonych, dopełnianie wzrokowe – rozróżnianie i identyfikowanie związków zachodzących na obrazkach, znakach abstrakcyjnych i figurach)
  • ocena i modyfikacja najbliższego otoczenia dziecka, by dopasować je do potrzeb i możliwości wzrokowych dziecka.
  • dobór pomocy optycznych i nieoptycznych.

Terapia poprzedzona jest funkcjonalną oceną widzenia, do której wykorzystuje się specjalistyczne testy ( L. Hyvarinen, testy widzenia stereoskopowego, testy widzenia barwnego czy arkusz DAP z programu Barragi i Morris).
Zajęcia prowadzone są w oparciu o indywidualny program terapeutyczny dostosowany do potrzeb i możliwości każdego dziecka.

Nauka i doskonalenie brajla

Umiejętność czytania i pisania jest niezbędna w życiu każdego człowieka. Ludwik Braille stworzył pismo punktowe po to, by osoby niewidome nie były pozbawione tej możliwości. Nauka i doskonalenie brajla, to zajęcia rewalidacyjne, w trakcie których uczniowie naszego Ośrodka ćwiczą umiejętności związane z pismem punktowym. Tak jak wszystkie zajęcia, tak i te, są dostosowane do potrzeb i możliwości każdego ucznia. Najmłodsze dzieci zapoznają się z maszyną brajlowską, „rysują” na niej różne szlaczki, poznają poszczególne litery i cyfry, pracują z Lalką do nauki brajla, którą bardzo lubią. Ćwiczą dotyk rozpoznając mniej lub bardziej skomplikowane rysunki w książeczkach dotykowych. Wiele jest przy tym zabawy. Starsi doskonalą czytanie, ortografię, zapis matematyczny, rozwiązują zadania testowe, wyszukują w tekście potrzebne informacje, tworzą własne teksty (mnóstwo talentów literackich tu się ujawnia). Na zajęcia przychodzą też osoby, które powoli tracą lub niedawno straciły wzrok i brajla muszą nauczyć się szybko. Wówczas praca musi być intensywna, a zajęcia odbywają się, w miarę możliwości, częściej. Staramy się zaszczepić w uczniach potrzebę jak najsprawniejszego posługiwania się brajlem. Zachęcić ich, oczywiście, w miarę możliwości i umiejętności każdego z nich, aby w przyszłości chcieli wykorzystywać go w życiu codziennym.

Orientacja przestrzenna

Orientacja przestrzenna to świadomość tego, kim jesteś, gdzie jesteś oraz umiejętność planowania, jak przemieścić się w miejsce, gdzie chcesz być. Poruszanie się, to właściwie przemieszczanie się z miejsca na miejsce. W skomplikowanym procesie nauczania i rehabilitacji dziecka niewidomego, a zwłaszcza ociemniałego, orientacja i poruszanie się zajmują ważne miejsce. Nieodłącznym bowiem i najdotkliwiej odczuwalnym skutkiem niewidzenia jest brak samodzielności w pokonywaniu przestrzeni, brak tzw. mobilności.

W przypadku małych dzieci OP obejmuje świadomość sensoryczną (zdobywanie wiedzy na temat świata, dzięki informacjom  dostarczanym przez zmysły), orientację w schemacie ciała (świadomość poszczególnych części ciała i sposobu w jaki się poruszają), pojęcia przestrzenne (świadomość, że przedmioty istnieją nawet, jeśli nie są słyszane lub gdy nie można ich wyczuć oraz świadomość położenia przedmiotów względem siebie), umiejętności szukania, bezpieczne, samodzielne poruszanie się , korzystanie z pomocy widzącego przewodnika, techniki ochronne, etc.

Możliwość swobodnego poruszania się, przemieszczania jest oczywistym aspektem życia każdego z nas. Znacząco wpływa na naszą samodzielność i niezależność. Umiejętnością, dzięki której osoba niewidoma uzyskuje poczucie niezależności, jest właśnie dobra orientacja przestrzenna i samodzielne, bezpieczne poruszanie się. Orientacja przestrzenna to sprawność w zakresie poznawania swojego otoczenia, zachodzących w nim stosunków przestrzennych i czasowych oraz określanie własnego położenia w stosunku do otaczających przedmiotów. Zasadniczą rolę odgrywają tu procesy poznawcze, wykorzystywanie posiadanych zmysłów, zasób pojęć, znajomość schematu ciała, operowanie relacjami odległości i czasu, itp.

Nauka orientacji przestrzennej jest trudnym i złożonym procesem. Nasza kadra uważa nauczanie orientacji przestrzennej i samodzielnego, bezpiecznego poruszania się za niezbędne do pełnego rozwoju naszych wychowanków tak, aby stali się jak najbardziej samodzielnymi, zorganizowanymi, operatywnymi, poruszającymi się bezpiecznie w znanym i nieznanym otoczeniu.

W naszym Ośrodku każdy uczeń obejmowany jest zajęciami z zakresu OP (zgodnie z zaleceniami PPP). Zajęcia mają charakter indywidualny (uczeń- nauczyciel), częstotliwość oraz czas trwania zajęć i poziom nauczania jest indywidualnie dostosowany jest do możliwości i umiejętności danego ucznia przez instruktorów orientacji przestrzennej we współpracy z innymi specjalistami w Ośrodku. Działania odbywają się w wielu obszarach (motoryka, sfera poznawcza, percepcja zmysłowa, specjalistyczne techniki, etc.). Nauczanie OP w zależności od wieku dziecka, jego możliwości, umiejętności, stopnia rozwoju, etapu edukacyjnego, cech osobowych obejmuje: prawidłową postawę ciała, motorykę chodu, trening sensoryczny, schemat ciała, pojęcia przestrzenne, relacje przestrzenne, sposoby poruszania się z przewodnikiem, z laską; techniki zabezpieczające, techniki poruszania się bez laski, techniki podnoszenia upuszczonych przedmiotów, trening poruszania się z laską: rodzaje lasek, sposoby trzymania laski, techniki posługiwania się białą laską, techniki schodowe z użyciem laski, poruszanie się w przestrzeni otwartej i zamkniętej, podróżowanie środkami komunikacji publicznej..

Dodatkowo lokalizacja Ośrodka, z przylegającym ogrodem zmysłów daje możliwości pracy w zróżnicowanym terenie.

Serdecznie zapraszamy- zespół instruktorów orientacji przestrzennej!!!

Tyfloakustyka

Pracownia tyfloakustyczna powstała w naszym Ośrodku kilka lat temu jako jedyna w Polsce i Europie, mająca służyć przede wszystkim usprawnieniu nauczania orientacji przestrzennej przy wykorzystaniu dźwięków otoczenia.

W ramach realizowanego przez pedagogów Ośrodka wraz z pracownikami naukowymi UAM i Politechniki Poznańskiej projektu powstało specjalistyczne, wygłuszone pomieszczenie (o specyfice komory bezechowej) wyposażone w bardzo wysokiej klasy system głośników umieszczonych dookoła pomieszczenia na wszystkich ścianach (plus dwa głośniki basowe w rogach pracowni).

Sala tyfloakustyczna jest ponadto wyposażona w specjalistyczny wzmacniacz oraz systemy komputerowe wyposażone w oprogramowanie pozwalające zarówno odtwarzać zgromadzone w specjalnej bibliotece dźwięki o charakterze binauralnym i liniowym, jak i samodzielni je wytwarzać, kompilować oraz zmieniać pod kątem konkretnych zajęć z orientacji przestrzennej.

Ogromna, składająca się z tysięcy zapisów cyfrowych biblioteka tyfloakustyczna składa się z wysokiej jakości nagrań konkretnych sytuacji i zdarzeń w przestrzeniach może być wykorzystywana podczas zajęć z nauki orientacji przestrzennej na różnym poziomie edukacji.

Nagrania składają się w większości wypadków z pliku dźwiękowego, filmu dokładnie obrazującego daną sytuację oraz opisu tekstowego. Nagrania dźwiękowe mają zarówno charakter zwykłego zapisu mp3 jak i charakter liniowy lub binauralny. Pedagodzy uczący orientacji przestrzennej mają możliwość na w/w plikach przećwiczyć konkretne sytuacje poruszania się w przestrzeni stacjonarnie z zachowaniem pełnego bezpieczeństwa dla uczącego się dziecka. Pedagodzy mają także możliwość samemu dokonywać nagrań zarówno zwykłych jak i binauralnych i wykorzystywać je w pracy na konkretnych zajęciach.

Terapia pedagogiczna

Terapia pedagogiczna to szereg specjalistycznych oddziaływań na dziecko, które przejawia różnego rodzaju nieprawidłowości w rozwoju psychomotorycznym i społecznym w obrębie motywacji, emocji, nabywania i przyswajania wiedzy, integracji i współżycia socjalnego.  

Prowadzone w naszym ośrodku zajęcia terapii pedagogicznej stwarzają dzieciom z zakłóceniami rozwojowymi możliwość wyrównania braków.    

Główne cele zajęć to: 

  • stworzenie dziecku możliwości wszechstronnego rozwoju, stymulowanie jego rozwoju, 
  • usprawnianie zaburzonych funkcji percepcyjnych i motorycznych 
  • niwelowanie trudności, przyczyn i objawów niepowodzeń szkolnych,  
  • wyrównywanie braków w wiedzy i praktycznych umiejętnościach manualnych,  
  • eliminowanie niepowodzeń edukacyjnych, emocjonalno-społecznych i ich konsekwencji, 
  • ułatwianie opanowania materiału przewidzianego na danym etapie edukacyjnym, 
  • wygaszanie negatywnych objawów zachowania, 
  • kształtowanie prawidłowych nawyków i technik przyswajania wiedzy, 
  • wzmacnianie pozytywne dziecka – podwyższanie samooceny i motywacji do nauki i działania 
  • dostrzeganie uzdolnień dziecka i rozwijanie jego mocnych stron,
  • wyrównywanie szans rówieśniczych. 

Cele szczegółowe terapii pedagogicznej uzależnione są od indywidualnych potrzeb ucznia. 

Zajęcia prowadzą pedagodzy-terapeuci z odpowiednimi kwalifikacjami i doświadczeniem w bezpośredniej pracy z dziećmi i młodzieżą ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Do zajęć kwalifikowani są uczniowie po zdiagnozowaniu w poradni psychologiczno-pedagogicznej. Terapeuta dokonuje wstępnej diagnozy pedagogicznej ucznia, opracowuje dla niego indywidualny program terapii, w którym uwzględnia potrzeby, możliwości psychomotoryczne, umiejętności i zainteresowania konkretnego dziecka. Przeprowadza ocenę efektywności terapii (półroczną i na koniec roku szkolnego), współpracuje z wychowawcami i nauczycielami, współdziała z rodzicami i opiekunami uczniów. 

Zajęcia prowadzone są w formie indywidualnej i w małych grupach, najczęściej w wymiarze 1 godziny tygodniowo.

Terapia manualna

Celem zajęć z doskonalenia technik manualnych jest usprawnianie małej motoryki, czyli precyzyjnych ruchów rąk, dłoni i palców oraz dostarczanie wrażeń polisensorycznych, które prowadzą do pobudzenia zainteresowań i aktywności własnej uczniów. Dobierane treści i tempo pracy są dostosowane do potrzeb oraz możliwości uczniów. W pracy z uczniami wykorzystywana jest bogata baza pomocy dydaktycznych, różnorodne ćwiczenia plastyczno-konstrukcyjne (układanie, konstruowanie, lepienie, modelowanie, wydzieranie, wycinanie, rysowanie, kolorowanie, malowanie, wyklejanie) i co najważniejsze swobodna twórczość. Zachęcamy do dokładnego  i estetycznego wykonywania prac. Wszyscy uczniowie wkładają w ćwiczenia duży wysiłek i każde działanie kończy się osiągnięciem małego, większego lub dużego sukcesu. Rozwój manualny, pokonywanie oporów i trudności oraz osiąganie sukcesów buduje poczucie własnej wartości i chęć do dalszej wytrwałej i systematycznej pracy oraz uzyskiwanie lepszych wyników w nauce. Praca na zajęciach prowadzi do całościowego rozwoju ucznia, zarówno fizycznego, jak i psychicznego.

Cele terapii manualnej to:

  • kompleksowe wspieranie rozwoju psychoruchowego dziecka (ze szczególnym uwzględnieniem sprawności manualnej),
  • rozwijanie procesów orientacyjno-poznawczych,
  • rozwijanie myślenia, koordynacji wzrokowo ruchowej,
  • rozwijanie umiejętności komunikowania się,
  • zaspokajanie potrzeby aktywności dziecka,
  • budzenie pozytywnych przeżyć emocjonalnych związanych z działalnością twórczą dziecka,
  • podniesienie samooceny dziecka,
  • rozwijanie samodzielności i samoobsługi.

Zajęcia manualne przeznaczone są przede wszystkim dla dzieci o słabej sprawności manualnej, których celem jest takie poprawienie sprawności, by dziecko mogło dobrze radzić sobie w czynnościach wymagających wykonywania drobnych, precyzyjnych ruchów ręki. Głównie, by dziecko mogło dostatecznie szybko i czytelnie pisać.

Zajęcia manualne wskazane są również wtedy, gdy dziecko ma dostateczną sprawność rąk. Odgrywają one wówczas rolę zajęć relaksacyjnych, uspokajających, ćwiczących koncentrację uwagi i rozwijające zdolności artystyczne.

Sukcesy budują, ale sukcesy w dziedzinie, wydawałoby się zarezerwowanej dla osób widzących, czyli sztuk plastycznych po prostu uskrzydlają. Nasi uczniowie stworzyli piękne prace, które były prezentowane na wielu wystawach, między innymi na Poznańskich Targach Książki, w Bibliotece Raczyńskich, Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu, Urzędzie Miasta Poznania, Muzeum Śląskim, w Genewie w trakcie Konferencji Korczakowskiej, Niewidzialnej Ulicy – „Sięgając, gdzie wzrok nie sięga”, w Teatrze Fredry w Gnieźnie oraz w projekcie Wrażliwcy_kultura bez granic. Co roku uczniowie biorą udział w Ogólnopolskim Konkursie Plastycznym „TĘCZA”, w którym od wielu lat mieliśmy
i mamy wielu laureatów na szczeblu krajowym i wojewódzkim.

Naszymi uzdolnionymi uczniami zainteresowali się Państwo z Fundacji Surgere, którzy nakręcili o nich film pt. „Mam skrzydła”. Kontynuacją była filmowa wersja wystawy online „Uskrzydleni”.

Logopedia

Zajęcia logopedyczne w Ośrodku prowadzone są indywidualnie, w zależności od potrzeb ucznia. Celem prowadzonych zajęć jest: kształtowanie prawidłowej mowy uczniów pod względem gramatycznym, leksykalnym, fonetycznym,usuwanie wad i zaburzeń mowy.
Metody wykorzystywane podczas zajęć to między innymi:

  • ćwiczenia artykulacyjne
  • ćwiczenia oddechowe,
  • ćwiczenia słuchowe
  • masaż logopedyczny,
  • elementy masażu C. Moralesa,
  • masaż ręki,
  • pedagogika zabawy,
  • logorytmika.
    Metody dobierane są indywidualnie, zgodnie z możliwościami dziecka.

Neurologopedia

W Ośrodku zajęcia neurologopedyczne odbywają się indywidualnie z uczniem raz w tygodniu. Czas trwania zajęć to 60 minut. Ze względu na zaburzenia rozwojowe naszych uczniów, często są to niepełnosprawności sprzężone, zajęcia logopedyczne oparte są na holistycznej logoterapii.

Metody pracy dobierane są indywidualnie do potrzeb uczniów. Na zajęciach wykonywane są masaże twarzy metodą Castillo Moralesa ze szczególnym uwzględnieniem mięśnia okrężnego ust. Masaże wewnętrzne narządów artykulacyjnych (mięśni poprzecznych języka, prowokowanie do pionizacji języka, dziąseł, podniebienia twardego) z wykorzystaniem wibratorów logopedycznych, szczoteczek do zębów, płynów o różnych smakach i temperaturach (kwaśne soki owocowe, słodkie herbaty).

Nauka gryzienia i żucia. Rozwijanie wokalizacji, usprawnianie oddychania, kształtowanie i rozumienie mowy biernej i czynnej. Ćwiczenia ortofoniczne, logorytmiczne  i artykulacyjne.

Na zajęciach wykorzystywane są metody wspomagające terapię logopedyczną:

  • elementy metody Integracji Sensorycznej,
  • program E. Wianeckiej  „Słucham i uczę się mówić”,
  • metoda „Manualnego torowania głosek” E. Wianeckiej,
  • alternatywne i wspomagające metody komunikacji (gesty i piktogramy dostosowane do możliwości komunikacyjnych uczniów),
  • program aktywności Ch. Knilla „Dotyk i komunikacja”.

Rehabilitacja ruchu

Jedną z wielu specjalistycznych ofert Ośrodka jest fizjoterapia dzieci i młodzieży. Wykwalifikowani fizjoterapeuci – tyflopedagodzy zajmują się kompleksową rehabilitacją dziecka niewidomego lub słabowidzącego, ze sprzężoną niepełnosprawnością ruchową. Podstawą terapii jest wnikliwa analiza problemu ucznia z uwzględnieniem pierwotnych
i wtórnych zaburzeń oraz opracowanie programu usprawniania.

Zajęcia prowadzone są w salach bogato wyposażonych w profesjonalne przybory i przyrządy rehabilitacyjne. Dodatkowym atutem jest przyległy do ośrodka Park Orientacji Przestrzennej, gdzie w sprzyjających warunkach atmosferycznych mogą odbywać się zajęcia. Park obfituje w obiekty sprzyjające rehabilitacji. Znajdziemy w nim siłownię zewnętrzną, tory przeszkód, pająki do wspinaczki, atrakcyjne place zabaw, przeznaczone zarówno dla młodszych, jak i starszych uczniów.

Rehabilitanci ruchu prowadzą terapię indywidualną wykorzystując nowoczesne metody fizjoterapeutyczne dostosowując je do indywidualnych potrzeb psychofizycznych dziecka. Są to między innymi:

  • Metoda NDT Bobath,
  • Metoda PNF (Proprioceptywnego torowania nerwowo – mięśniowego),
  • Metoda Kinesiology Taping,
  • Metoda  Integracji Sensorycznej,
  • Metoda Stymulacji Bazalnej,
  • Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne,
  • Metoda Aktywności Knillów,
  • Metoda FITS (Funkcjonalną Indywidualną Terapię Skolioz),
  • Relaksację poizometryczną,
  • Masaż tkanek głębokich.

Terapeuci w celu utrwalania efektów pracy z uczniem ściśle współpracują z rodzicami, nauczycielami, wychowawcami internatu oraz innymi specjalistami.

Ważnym elementem naszej pracy jest organizowanie uczniom o specjalnych potrzebach, sprzętu umożliwiającego lepsze funkcjonowanie w życiu codziennym. W powyższych działaniach współpracujemy z firmą Akson, która zajmuje się dystrybucją sprzętu ortopedycznego i rehabilitacyjnego, firmą AS Ortopedyka.

Integracja sensoryczna

Uczniowie mający dysfunkcje integracji sensorycznej są szczegółowo diagnozowani i prowadzeni przez wykwalifikowanego terapeutę Integracji Sensorycznej. Zajęcia mają charakter indywidualny, gdyż program terapii dostosowany jest do poziomu rozwojowego każdego dziecka. Terapia prowadzona jest w sali wyposażonej w specjalistyczny sprzęt oraz różnego rodzaju przybory sensoryczne, stymulujące system przedsionkowy, proprioceptywny i dotykowy, a także wzrokowy, węchowy i słuchowy.

 Podczas zajęć terapeuta dobiera stymulacje zmysłowe i ruchowe, które są potrzebne dziecku do osiągnięcia lepszej umiejętności odbierania i przetwarzania wrażeń zmysłowych. Dzieci znajdują się
w zróżnicowanych sytuacjach, w efekcie rozwijając sprawność sensoryczną, motoryczną  oraz fizyczną. Uczniowie odnosząc sukcesy w coraz większej ilości  różnorodnych zadań, podnoszą  także swoją samoocenę i chętnie uczestniczą w terapii. W okresie sprzyjającej aury zajęcia odbywają się w Parku Orientacji Przestrzennej, w którym dzieci mogą pobudzać wszystkie zmysły. Dzięki tabliczkom opisanym w języku Braille’a, mogą poznać gatunki roślin, krzewów, ziół. Określić kształt, fakturę, ciężar oraz wielkość liści, kory drzew, krzewów, kwiatów czy owoców. Mogą odróżnić z jakiego materiału stworzone są nawierzchnie, informujące o danym fragmencie parku, które są wykonane z różnych materiałów np. nawierzchnia żwirowa zbliża nas do strefy zapachowej czy nawierzchnia wykonana z kory drzewnej do alei grabowej. Odgłosy przyrody m.in. szum wiatru, śpiew ptaków, spadające jesienią liście, chrzęst różnorodnej nawierzchni pod nogami, dźwięk strumyka działają  intensywne i korzystnie wpływają na odczucia naszych dzieci, a flora rodząca jadalne owoce i warzywa jest doskonałą dla nich atrakcją.

Zajęcia  Integracji Sensorycznej mają na celu:

  • Poprawę percepcji i współpracy  między zmysłamI;
  • Kształtowanie czucia kinestetycznego, sprawności manualnej, poczucia równowagi, orientacji w schemacie ciała i koordynacji ruchowej;
  • Doskonalenie orientacji w przestrzenI;
  • Zwiększenie umiejętności odczuwania zadowolenia z własnej pracy i z prawidłowo wykonanego ćwiczenia;
  • Rozwijanie spostrzegawczości, wyobraźni, pamięci, umiejętności koncentrowania uwagi, myślenia, zapamiętywania;
  • Wzrost samodzielności, poczucia własnej wartości, pewności siebie, wiary w własne siły.

 

Prowadzenie zajęć z dziećmi to nie tylko ćwiczenia, ale przede wszystkim terapeutyczne podejście oparte na umiejętności nawiązania pozytywnej relacji oraz otwartości na potrzeby dziecka. Dbamy również o ścisłą współpracę z rodzicami. Są oni na bieżąco informowani o postępach swojego dziecka, mogą, wymieniać się spostrzeżeniami i wspólnie rozwiązywać problemy związane
z dzieckiem.

Terapią integracji sensorycznej objęci są uczniowie na podstawie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego, diagnozy Zespołu ds. Indywidualnych Programów Edukacyjno – Terapeutycznych
i uzależnione są od aktualnych możliwości placówki.

Gimnastyka korekcyjna

Jednym z podstawowych elementów wpływających na zdrowy i harmonijny rozwój dziecka jest prawidłowa postawa ciała. Podczas zajęć dzieci podnoszą ogólną sprawność fizyczną, rozwijają koordynację ruchową i usprawniają motorykę. Celem zajęć gimnastyki korekcyjnej jest przede wszystkim :

  • wyrabianie u dziecka nawyku prawidłowej postawy ciała,
  • korekcja istniejących i przeciwdziałanie powstawaniu wad postawy,
  • wytwarzanie silnej i wytrzymałej stabilizacji mięśniowo – więzadłowej kręgosłupa,
  • rozciąganie mięśni nadmiernie napiętych i/lub przykurczonych,
  • wzmacnianie mięśni rozciągniętych i osłabionych,
  • normalizacja napięć mięśniowych,
  • wyrabianie odruchu prawidłowego ustawienia stóp i nawyku prawidłowego chodu.
  • wyuczenie prawidłowego oddychania torem przeponowym i piersiowym,
  • przeciwdziałanie przykurczom i zwiększanie zakresu ruchomości w stawach,
  • rozwijanie za pomocą ruchu świadomości własnego ciała i orientacji w przestrzeni,
  • wdrażanie do zachowań prozdrowotnych,
  • kształtowanie rozwoju zdolności motorycznych takich jak: wytrzymałość, zwinność, siła, równowaga i koordynacja;

Zajęcia odbywają się w grupach lub indywidualnie. Uczniowie kwalifikowani są na zajęcia na podstawie orzeczeń, wg indywidualnych potrzeb i pod względem wad postawy. Wywiad oraz ocenę postawy ciała oraz możliwości funkcjonalnych przeprowadza fizjoterapeuta po uprzednim zapoznaniu się z orzeczeniem i dokumentacją medyczną ucznia/ uczennicy. Na tej podstawie planuje program zajęć i terapii uwzględniając na bieżąco zmiany i postępy.

Zajęcia odbywają się w miłej, przyjaznej atmosferze, której celem jest niesienie radości z wykonywanych ćwiczeń i zadań.

 

Tenis stołowy dźwiękowy

Tenis Stołowy Dźwiękowy jest stosunkowo młodą dyscypliną, ale cieszącą się coraz większą popularnością. Główną zaletą gry jest to, że aktywizuje ruchowo i wdraża do rywalizacji sportowej uczniów, którzy są całkowicie lub częściowo zwolnieni z zajęć wychowania fizycznego.

Jej uczestnikami mogą być również osoby niepełnosprawne intelektualnie i ruchowo(poruszające się na wózkach). Uczestnictwo w grze daje możliwość rywalizacji indywidualnej, deblowej i drużynowej(bez względu na wiek i płeć).
Grać może praktycznie każdy, bo obciążenia fizyczne nie są duże. W tym przypadku najważniejsze jest jednak to, że każdy ma równe szanse. Osoby niewidome i słabowidzące nie stoją na straconej pozycji w konfrontacji z osobami widzącymi. W czasie gry zawodnicy mają założone gogle z zaciemnionymi okularami. W tej dyscyplinie każdy może osiągnąć sukces sportowy. W skrócie gra polega na podawaniu piłeczki za pomocą rąk, ale w taki sposób, aby ta odbiła się minimum dwukrotnie na polu podającego i nie została złapana przez przeciwnika.

Dla wielu uprawiajacych tę dyscyplinę, ta odmiana tenisa stołowego stała się też pasją, którą mogą systematycznie rozwijać. Ci najlepsi, dzięki ciężkiej pracy i treningom potrafią stworzyć niesamowicie emocjonujace i ciekawe widowiska. Poziom niektórych spotkań potrafi być bardzo wysoki. Sędziowie nie zawsze są w stanie wychwycić ile razy piłeczka odbiła się od powierzchni stołu dlatego korzystają z pomocy specjalnego elektronicznego urządzenia audio-optycznego, które wykorzystuje wiązkę lasera przebiegajacą nad środkiem stołu. Każdy zawodnik ma też swoją technikę. Niektórzy podkręcają piłeczkę, inni ją pstrykają. Gra jest wyjątkowo dynamiczna.

Od dwóch lat w Katedrze Adaptowanej Aktywności na AWF-ie w Poznaniu ponad 50 studentów uczestniczy w zajęciach, na których zapoznają się z nową dyscypliną jaką jest Tenis Stołowy Dźwiękowy. W listopadzie 2017 roku Tenis Stołowy Dźwiękowy był tematem warsztatów w ramach V Międzynarodowej Konferencji Naukowej Polskiego Towarzystwa Naukowego Adaptowanej Aktywności Fizycznej zorganizowanej przez poznańską AWF.
Gra prezentowana jest w wielu Ośrodkach i szkołach w Polsce oraz parokrotnie w Czechach i na Słowacji. Przepisy gry zostały przetłumaczone na język angielski, serbski, czeski, hiszpański oraz wersję j.polskiego w brajlu.

Doskonalenie umiejętności komputerowych

Celem zajęć jest:

  • rozwijanie uzdolnień, aktywności i samodzielności uczniów;
  • rozbudzenie potrzeb i aspiracji w zakresie posługiwania się technologiami informacyjno-komunikacyjnymi;
  • usprawnianie funkcji percepcyjno-motorycznych;
  • doskonalenie umiejętności z zakresu: obsługi komputera i urządzeń peryferyjnych, wykorzystania narzędzi systemowych, obsługi programów użytkowych, korzystania z edukacyjnych zasobów internetowych.

Program zajęć dobierany jest indywidualnie dla każdego ucznia z uwzględnieniem jego potrzeb
i możliwości. Obejmuje m.in.:

  • naukę i doskonalenie bezwzrokowej obsługi klawiatury, maszynopisanie;
  • optymalizację pracy z wykorzystaniem screen readera, syntezatora mowy, monitora brajlowskiego;
  • obsługę drukarki brajlowskiej;
  • korzystanie z urządzeń lektorskich i odtwarzaczy książek mówionych.

Terapia metodą Tomatisa

Metoda Tomatisa to program, który obejmuje stymulację dźwiękową, czyli trening audio-wokalny. Francuski otolaryngolog i foniatra Alfred Tomatis (1920-2001) opracował program stymulacji mózgu. Metoda Tomatisa to terapia edukacyjna wykorzystująca stymulację układu nerwowego poprzez bodźce docierające do układu słuchowego w celu kształcenia uwagi słuchowej. Muzyka i głos są tutaj traktowane w bardzo szczególny sposób, gdyż wspierają aktywne słuchanie, czego efektem jest poprawa funkcjonowania w różnych sferach.

W terapii metodą Tomatisa wykorzystuje się muzykę Mozarta i chorały gregoriańskie. Muzyka podawana jest przez specjalne słuchawki, drogą powietrzną oraz kostną, przez urządzenie zwane elektronicznym uchem. Przetwarza ono muzykę (np. filtruje ją) tak, aby zapewnić maksymalny trening układu słuchowego.

Terapię metodą Tomatisa można stosować jako metodę wspomagającą w: dysleksji, trudnościach szkolnych, zaburzeniach koncentracji, ADHD, autyzmie, zaburzeniach głosu
i mowy oraz jako metodę wspomagającą rozwój i potencjał dziecka.

Efekty terapii to poprawa koncentracji uwagi, lepsza kontrola własnego głosu i mowy, poprawa wyników w nauce, motywacja do wypowiadania się, poprawa umiejętności muzycznych, lepsza koordynacja ruchowa.

Sesje terapii zazwyczaj trwają ok. 1 godziny dziennie przez 2 tygodnie, potem następuje przerwa ok. 4 tygodni, a po niej kolejne sesje. Terapia ta jest bezpieczna i dobrze tolerowana przez dzieci.                                                                                                                                                        

Zajęcia uspsrawniające z para lekkiej atletyki

Od 1985 r. w Ośrodku działa sekcja para lekkiej atletyki. Do zajęć tych mamy odpowiednią bazę sportową, aby realizować specjalistyczny trening. Szkoła posiada własną bieżnię tartanową, siłownię i tereny rekreacyjne w Parku Orientacji. Korzystamy także z pełnowymiarowego stadionu lekkoatletycznego i hali w Poznaniu. Dla każdego chętnego dopasowujemy konkurencję lekkoatletyczną w zależności od schorzenia i możliwości ucznia. W okresie ferii zimowych i letnich wakacji dzięki wieloletniej współpracy ze Stowarzyszeniem Sportowo- Rehabilitacyjnym w Poznaniu uczestniczymy w obozach sportowych. Młodzież bierze udział w szeregu zawodach rywalizując na arenie krajowej i międzynarodowej. Od początku działalności, w sumie, Ośrodek wychował blisko 30 reprezentantów Polski. Zdobywali oni medale na Igrzyskach Paraolimpijskich, Mistrzostwach Świata i Europy. Dla wyróżniających się przyznawane są stypendia sportowe i nagrody. Od lat współpracujemy ze szkołami w Czechach i Słowacji organizując wspólne imprezy sportowe powiązane z kwalifikowaną turystyką. Wielu absolwentów po opuszczeniu szkoły pozostało wiernych dalej tej dyscyplinie sportu wspierając nas podczas zawodów. Od lat działalność nasza jest wysoko oceniana przez Polski Związek Sportu Niepełnosprawnych i Polski Komitet Paraolimpijski.

Arteterapia

W procesie rewalidacji sztuka pełni funkcję terapeutyczną, pozwala na wyrobienie u uczestników rewalidacji bardziej pozytywnego stosunku do świata, ludzi i samych siebie. Proces terapeutyczny prowadzony przy użyciu środków artystycznych, ułatwia dzieciom niewidomym samopoznanie, samorealizację oraz prowadzi do akceptacji siebie i własnej niepełnosprawności. Posługując się sztuką jako narzędziem terapeutycznym, arteterapia pomaga dzieciom niewidomym przystosować się do specyficznych warunków ich życia.

Od 2022 roku tworzymy grupę arteterapeutyczną pod nazwą “Zobacz Mnie”. Poprzez przygotowanie i uczestnictwo w spektaklach teatralnych, włączamy nasze dzieci do twórczego udziału w życiu społecznym.

Podczas zajęć wykonujemy ćwiczenia mające na celu:

  • rozwijanie własnych działań twórczych,
  • uzewnętrznienie własnych przeżyć i odczuć,
  • zaspokojenie potrzeb: akceptacji, bezpieczeństwa, współuczestnictwa, bycia rozumianym i docenianym,
  • zrozumienie własnych pragnień i potrzeb,
  • pobudzenie sensoryczne – wielozmysłowe postrzeganie świata,
  • poznanie innych – zmiana optyki widzenia własnych problemów,
  • kreowanie przestrzeni, poznanie dystansu i granic,
  • tworzenie pozytywnych nawyków i reakcji,
  • relaks, przyjemność, odpoczynek, uczestnictwo w twórczym działaniu,
  • twórczy kontakt ze sztuką,
  • doskonalenie rozumienia pojęć przestrzennych,
  • doskonalenie szeroko rozumianej percepcji wzrokowej i koordynacji pomiędzy okiem a ręką,
  • zwiększenie wiary we własne możliwości oraz poczucie własnej wartości,
  • rozładowanie napięcia emocjonalnego w bezpieczny sposób,
  • uwrażliwienie na piękno sztuki i otaczającego świata
  • odczuwanie poczucia sprawstwa,
  • rozwijanie umiejętności związanych z orientacją przestrzenną i bezpiecznym samodzielnym poruszaniem się.

Jeździmy z naszymi spektaklami na festiwale, przeglądy teatralne, a także bierzemy udziałw konkursach. Zwiedzamy nowe miejsca i poznajemy nowych ludzi.   

 

Ceramika

W naszym Ośrodku działa ceramiczna Pracownia Pomysłowych i Pracowitych – 3P. Podczas zajęć w pracowni uczniowie zapoznają się z możliwościami i właściwościami gliny. Uczą się ugniatać masę, lepić proste elementy: wałki, kule, placki. Dzięki nim potrafią stworzyć postaci ze świata zwierząt, nadać wymarzony kształt liściom i kwiatom, przygotować naczynie z pomysłem: miskę, kubek, talerzyk. Działamy bez ograniczeń. W pracowni jest miejsce dla sprawnych i mniej sprawnych, widzących i niewidzących, bardzo twórczych oraz tych niepewnych, nieśmiałych, którzy muszą uwierzyć w siebie. Tworzenie w 3D rozwija  wyobraźnię przestrzenną, pomaga w poznawaniu świata, wyrabia cierpliwość, uczy dokładności.  Uczniowie przygotowują prace  wg własnych pomysłów, a także wg projektów zaplanowanych przez nauczyciela.

Działamy pojedynczo i wspólnie. Przede wszystkim dobrze się bawimy.