Zajęcia rewalidacyjne

Terapia widzenia

Terapia widzenia w Ośrodku polega na rozwijaniu umiejętności posługiwania się wzrokiem, dlatego pomaga zwiększyć wykorzystanie widzenia w codziennym funkcjonowaniu.

Najważniejsze cele terapeutyczne to:

  • stymulowanie do patrzenia
  • stymulowanie widzenia
  • rozwijanie podstawowych sprawności wzrokowych związanych z kontrolowaniem ruchów gałek ocznych (lokalizowanie bodźca, fiksacja, śledzenie, zbieżność, przenoszenie spojrzenia, wodzenie, przeszukiwanie)
  • kształtowanie i doskonalenie percepcji przedmiotów trójwymiarowych
  • kształtowanie i doskonalenie percepcji form dwuwymiarowych (ilustracje)
  • rozwijanie pojęć (identyfikowanie i nazywanie przedmiotów)
  • doskonalenie pamięci wzrokowej
  • osiąganie większej sprawności wzrokowej (m.in. identyfikowanie obiektów na obrazkach, dobieranie obiektów i obrazków według określonych cech, odnajdywanie szczegółów na obrazkach prostych i złożonych, dopełnianie wzrokowe – rozróżnianie i identyfikowanie związków zachodzących na obrazkach, znakach abstrakcyjnych i figurach)
  • ocena i modyfikacja najbliższego otoczenia dziecka, by dopasować je do potrzeb i możliwości wzrokowych dziecka.
  • dobór pomocy optycznych i nieoptycznych.

Terapia poprzedzona jest funkcjonalną oceną widzenia, do której wykorzystuje się specjalistyczne testy ( L. Hyvarinen, testy widzenia stereoskopowego, testy widzenia barwnego czy arkusz DAP z programu Barragi i Morris).
Zajęcia prowadzone są w oparciu o indywidualny program terapeutyczny dostosowany do potrzeb i możliwości każdego dziecka.

Nauka i doskonalenie brajla

Umiejętność czytania i pisania jest niezbędna w życiu każdego człowieka. Ludwik Braille stworzył pismo punktowe po to, by osoby niewidome nie były pozbawione tej możliwości. Nauka i doskonalenie brajla, to zajęcia rewalidacyjne, w trakcie których uczniowie naszego Ośrodka ćwiczą umiejętności związane z pismem punktowym. Tak jak wszystkie zajęcia, tak i te, są dostosowane do potrzeb i możliwości każdego ucznia. Najmłodsze dzieci zapoznają się z maszyną brajlowską, „rysują” na niej różne szlaczki, poznają poszczególne litery i cyfry, pracują z Lalką do nauki brajla, którą bardzo lubią. Ćwiczą dotyk rozpoznając mniej lub bardziej skomplikowane rysunki w książeczkach dotykowych. Wiele jest przy tym zabawy. Starsi doskonalą czytanie, ortografię, zapis matematyczny, rozwiązują zadania testowe, wyszukują w tekście potrzebne informacje, tworzą własne teksty (mnóstwo talentów literackich tu się ujawnia). Na zajęcia przychodzą też osoby, które powoli tracą lub niedawno straciły wzrok i brajla muszą nauczyć się szybko. Wówczas praca musi być intensywna, a zajęcia odbywają się, w miarę możliwości, częściej. Staramy się zaszczepić w uczniach potrzebę jak najsprawniejszego posługiwania się brajlem. Zachęcić ich, oczywiście, w miarę możliwości i umiejętności każdego z nich, aby w przyszłości chcieli wykorzystywać go w życiu codziennym.

Orientacja przestrzenna

Orientacja przestrzenna to świadomość tego, kim jesteś, gdzie jesteś oraz umiejętność planowania, jak przemieścić się w miejsce, gdzie chcesz być. Poruszanie się, to właściwie przemieszczanie się z miejsca na miejsce. W skomplikowanym procesie nauczania i rehabilitacji dziecka niewidomego, a zwłaszcza ociemniałego, orientacja i poruszanie się zajmują ważne miejsce. Nieodłącznym bowiem i najdotkliwiej odczuwalnym skutkiem niewidzenia jest brak samodzielności w pokonywaniu przestrzeni, brak tzw. mobilności.

W przypadku małych dzieci OP obejmuje świadomość sensoryczną (zdobywanie wiedzy na temat świata, dzięki informacjom  dostarczanym przez zmysły), orientację w schemacie ciała (świadomość poszczególnych części ciała i sposobu w jaki się poruszają), pojęcia przestrzenne (świadomość, że przedmioty istnieją nawet, jeśli nie są słyszane lub gdy nie można ich wyczuć oraz świadomość położenia przedmiotów względem siebie), umiejętności szukania, bezpieczne, samodzielne poruszanie się , korzystanie z pomocy widzącego przewodnika, techniki ochronne, etc.

Możliwość swobodnego poruszania się, przemieszczania jest oczywistym aspektem życia każdego z nas. Znacząco wpływa na naszą samodzielność i niezależność. Umiejętnością, dzięki której osoba niewidoma uzyskuje poczucie niezależności, jest właśnie dobra orientacja przestrzenna i samodzielne, bezpieczne poruszanie się. Orientacja przestrzenna to sprawność w zakresie poznawania swojego otoczenia, zachodzących w nim stosunków przestrzennych i czasowych oraz określanie własnego położenia w stosunku do otaczających przedmiotów. Zasadniczą rolę odgrywają tu procesy poznawcze, wykorzystywanie posiadanych zmysłów, zasób pojęć, znajomość schematu ciała, operowanie relacjami odległości i czasu, itp.

Nauka orientacji przestrzennej jest trudnym i złożonym procesem. Nasza kadra uważa nauczanie orientacji przestrzennej i samodzielnego, bezpiecznego poruszania się za niezbędne do pełnego rozwoju naszych wychowanków tak, aby stali się jak najbardziej samodzielnymi, zorganizowanymi, operatywnymi, poruszającymi się bezpiecznie w znanym i nieznanym otoczeniu.

W naszym Ośrodku każdy uczeń obejmowany jest zajęciami z zakresu OP (zgodnie z zaleceniami PPP). Zajęcia mają charakter indywidualny (uczeń- nauczyciel), częstotliwość oraz czas trwania zajęć i poziom nauczania jest indywidualnie dostosowany jest do możliwości i umiejętności danego ucznia przez instruktorów orientacji przestrzennej we współpracy z innymi specjalistami w Ośrodku. Działania odbywają się w wielu obszarach (motoryka, sfera poznawcza, percepcja zmysłowa, specjalistyczne techniki, etc.). Nauczanie OP w zależności od wieku dziecka, jego możliwości, umiejętności, stopnia rozwoju, etapu edukacyjnego, cech osobowych obejmuje: prawidłową postawę ciała, motorykę chodu, trening sensoryczny, schemat ciała, pojęcia przestrzenne, relacje przestrzenne, sposoby poruszania się z przewodnikiem, z laską; techniki zabezpieczające, techniki poruszania się bez laski, techniki podnoszenia upuszczonych przedmiotów, trening poruszania się z laską: rodzaje lasek, sposoby trzymania laski, techniki posługiwania się białą laską, techniki schodowe z użyciem laski, poruszanie się w przestrzeni otwartej i zamkniętej, podróżowanie środkami komunikacji publicznej..

Dodatkowo lokalizacja Ośrodka, z przylegającym ogrodem zmysłów daje możliwości pracy w zróżnicowanym terenie.

Serdecznie zapraszamy- zespół instruktorów orientacji przestrzennej!!!

Tyfloakustyka

Pracownia tyfloakustyczna powstała w naszym Ośrodku kilka lat temu jako jedyna w Polsce i Europie, mająca służyć przede wszystkim usprawnieniu nauczania orientacji przestrzennej przy wykorzystaniu dźwięków otoczenia.

W ramach realizowanego przez pedagogów Ośrodka wraz z pracownikami naukowymi UAM i Politechniki Poznańskiej projektu powstało specjalistyczne, wygłuszone pomieszczenie (o specyfice komory bezechowej) wyposażone w bardzo wysokiej klasy system głośników umieszczonych dookoła pomieszczenia na wszystkich ścianach (plus dwa głośniki basowe w rogach pracowni).

Sala tyfloakustyczna jest ponadto wyposażona w specjalistyczny wzmacniacz oraz systemy komputerowe wyposażone w oprogramowanie pozwalające zarówno odtwarzać zgromadzone w specjalnej bibliotece dźwięki o charakterze binauralnym i liniowym, jak i samodzielni je wytwarzać, kompilować oraz zmieniać pod kątem konkretnych zajęć z orientacji przestrzennej.

Ogromna, składająca się z tysięcy zapisów cyfrowych biblioteka tyfloakustyczna składa się z wysokiej jakości nagrań konkretnych sytuacji i zdarzeń w przestrzeniach może być wykorzystywana podczas zajęć z nauki orientacji przestrzennej na różnym poziomie edukacji.

Nagrania składają się w większości wypadków z pliku dźwiękowego, filmu dokładnie obrazującego daną sytuację oraz opisu tekstowego. Nagrania dźwiękowe mają zarówno charakter zwykłego zapisu mp3 jak i charakter liniowy lub binauralny. Pedagodzy uczący orientacji przestrzennej mają możliwość na w/w plikach przećwiczyć konkretne sytuacje poruszania się w przestrzeni stacjonarnie z zachowaniem pełnego bezpieczeństwa dla uczącego się dziecka. Pedagodzy mają także możliwość samemu dokonywać nagrań zarówno zwykłych jak i binauralnych i wykorzystywać je w pracy na konkretnych zajęciach.

Rysunek reliefowy i podpis

Wychodząc naprzeciw potrzebom uczniów z niepełnosprawnością wzroku, systematycznie staramy się doskonalić i tworzyć nowe pomoce dydaktyczne, ułatwiające funkcjonowanie uczniów, wspomagające ich w rozwoju.

Pomoce, pozwalające dziecku szybciej, sprawniej oraz przede wszystkim ciekawiej nauczyć się przy pomocy innych zmysłów tego co dzieci widzące poznają wzrokiem.   Prezentujemy jeden z modułów Systemu Edukacji Tyflograficznej – pomoc dydaktyczną, opracowaną i wdrożoną w Ośrodku dla Dzieci Niewidomych w Owińskach, a nazwaną przez dzieci – „Abecadło dotykowe” będącą podstawą zajęć z rysunku dotykowego i podpisu.

Reliefowy arkusz rozmiaru 30 cm na 30 cm na którym w 4 poziomych rzędach ( każdy rząd zawiera po 9 pól) pokazano wszystkie litery polskiego alfabetu. W górnej części każdego z pól znajduje się nazwa litery napisana w piśmie brajla. Poniżej, ta sama nazwa jest zapisana w szpilkowym piśmie Kleina i piśmie liniowym. Poniżej znajduje się opisywana litera dużych rozmiarów mieszcząca się w kwadracie 2cm na dwa centymetry. Duża litera wykonana jest z reliefowej, (doskonale czytelnej dotykowo) obwiedni wewnątrz której znajduje się rowek będący istotą tej pomocy dydaktycznej.

Użytkownik wodząc nie piszącym długopisem wewnątrz każdej z liter poznaje ich kształt. Korzystając z pamięci mechanicznej nabywa umiejętności pisania przy korzystaniu z liter widzących. W zależności od wieku ucznia i czasu poświęconego ćwiczeniom uczeń klasy 3-4 może w przeciągu miesiąca opanować zarówno pamięciowo jak i odtwórczo wiedzę na temat znaków pisarskich pisma płaskiego dla widzących. Pomoc dydaktyczna jest dedykowana uczniom klas od 3 wzwyż w procesie nauki podpisu i poznawania kształtów liter widzących.

Podobnie jak w poprzedniej pomocy dydaktycznej, tak i tutaj ciekawostką jest fakt iż pomoc przeznaczona w założeniach twórców dla dzieci z dysfunkcjami wzroku ze względu na swoje nieduże koszty oraz oryginalność rozwiązań graficznych znalazła zastosowanie także w przypadku osób które straciły wzrok w wieku dojrzałym oraz dla dzieci ze szkół masowych – zaznajamiających się z rodzajami pism dla niewidomych.

Do tej pomocy dydaktycznej (podobnie jak i do pozostałych modułów Systemu Edukacji Tyflograficznej) powstało opracowanie metodyczne, które jest dostępne dla rodzica, pedagoga czy ew. samego użytkownika.

Ważną zaletą dla użytkownika jest trwałość pomocy dydaktycznej (jest wykonana z materiału RPET  posiadającego certyfikat do kontaktu z żywnością) oraz możliwość jej umycia w przypadku zabrudzenia.

Praca z Abecadłem dotykowym ćwiczy rozwój małej motoryki oraz dotyk – jego precyzję i finezję absolutnie niezbędne w procesie edukacji dzieci z dysfunkcjami wzroku. Samo poznawanie kształtów liter „widzących” jest także podstawą do poznawania pojęć niezbędnych w nauce orientacji przestrzennej.  Załączamy fotografie planszy Abecadła dotykowego.

Terapia pedagogiczna

Terapia pedagogiczna to szereg specjalistycznych oddziaływań na dziecko, które przejawia różnego rodzaju nieprawidłowości w rozwoju psychomotorycznym i społecznym w obrębie motywacji, emocji, nabywania i przyswajania wiedzy, integracji i współżycia socjalnego.  

Prowadzone w naszym ośrodku zajęcia terapii pedagogicznej stwarzają dzieciom z zakłóceniami rozwojowymi możliwość wyrównania braków.    

Główne cele zajęć to: 

  • stworzenie dziecku możliwości wszechstronnego rozwoju, stymulowanie jego rozwoju, 
  • usprawnianie zaburzonych funkcji percepcyjnych i motorycznych 
  • niwelowanie trudności, przyczyn i objawów niepowodzeń szkolnych,  
  • wyrównywanie braków w wiedzy i praktycznych umiejętnościach manualnych,  
  • eliminowanie niepowodzeń edukacyjnych, emocjonalno-społecznych i ich konsekwencji, 
  • ułatwianie opanowania materiału przewidzianego na danym etapie edukacyjnym, 
  • wygaszanie negatywnych objawów zachowania, 
  • kształtowanie prawidłowych nawyków i technik przyswajania wiedzy, 
  • wzmacnianie pozytywne dziecka – podwyższanie samooceny i motywacji do nauki i działania 
  • dostrzeganie uzdolnień dziecka i rozwijanie jego mocnych stron,
  • wyrównywanie szans rówieśniczych. 

Cele szczegółowe terapii pedagogicznej uzależnione są od indywidualnych potrzeb ucznia. 

Zajęcia prowadzą pedagodzy-terapeuci z odpowiednimi kwalifikacjami i doświadczeniem w bezpośredniej pracy z dziećmi i młodzieżą ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Do zajęć kwalifikowani są uczniowie po zdiagnozowaniu w poradni psychologiczno-pedagogicznej. Terapeuta dokonuje wstępnej diagnozy pedagogicznej ucznia, opracowuje dla niego indywidualny program terapii, w którym uwzględnia potrzeby, możliwości psychomotoryczne, umiejętności i zainteresowania konkretnego dziecka. Przeprowadza ocenę efektywności terapii (półroczną i na koniec roku szkolnego), współpracuje z wychowawcami i nauczycielami, współdziała z rodzicami i opiekunami uczniów. 

Zajęcia prowadzone są w formie indywidualnej i w małych grupach, najczęściej w wymiarze 1 godziny tygodniowo.

Terapia manualna

—

Logopedia

—

Neurologopedia

W Ośrodku zajęcia neurologopedyczne odbywają się indywidualnie z uczniem raz w tygodniu. Czas trwanie zajęcia to 60 minut. Ze względu na zaburzenia rozwojowe naszych uczniów, często są to niepełnosprawności sprzężone, zajęcia logopedyczne oparte są na holistycznej logoterapii.

Metody pracy dobierane są indywidualnie do potrzeb uczniów. Na zajęciach wykonywane są masaże twarzy metodą Castillo Moralesa ze szczególnym uwzględnieniem mięśnia okrężnego ust. Masaże wewnętrzne narządów artykulacyjnych ( mięśni poprzecznych języka, prowokowanie do pionizacji języka, dziąseł, podniebienia twardego) z wykorzystaniem wibratorów logopedycznych, szczoteczek do zębów, płynów o różnych smakach i temperaturach (kwaśne soki owocowe, słodkie herbaty).

Nauka gryzienia i żucia. Rozwijanie wokalizacji, usprawnianie oddychania, kształtowanie i rozumienie mowy biernej i czynnej. Ćwiczenia ortofoniczne, logorytmiczne  i artykulacyjne.

Na zajęciach wykorzystywane są metody wspomagające terapię logopedyczną:

  • elementy metody Integracji Sensorycznej,
  • program E. Wianeckiej  „Słucham i uczę się mówić”,
  • metoda „Manualnego torowania głosek” E Wianeckiej,
  • alternatywne i wspomagające metody komunikacji ( gesty i piktogramy dostosowane do możliwości komunikacyjnych uczniów),
  • program aktywności Ch. Knilla „Dotyk i komunikacja”.

Rehabilitacja ruchu

Jedną z wielu specjalistycznych ofert Ośrodka jest fizjoterapia dzieci i młodzieży. Wykwalifikowani terapeuci, tyflopedagodzy zajmują się kompleksową rehabilitacją dziecka niewidomego, słabowidzącego oraz ze sprzężoną niepełnosprawnością. Podstawą terapii jest wnikliwa analiza problemu ucznia z uwzględnieniem pierwotnych oraz wtórnych zaburzeń i opracowanie programu usprawniania.

Rehabilitanci ruchu prowadzą terapię indywidualną wykorzystując nowoczesne metody fizjoterapeutyczne dostosowując je do indywidualnych potrzeb psychofizycznych dziecka.

Są to:

  • Metoda NDT Bobath,
  • Metoda PNF (Proprioceptywnego torowania nerwowo – mięśniowego),
  • Metoda Kinesiology Taping,
  • Metoda  Integracji Sensorycznej,
  • Metoda Stymulacji Bazalnej,
  • Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne,
  • Metoda Aktywności Knillów,
  • Metoda FITS (Funkcjonalną Indywidualną Terapię Skolioz),
  • Relaksację poizometryczną,
  • Masaż tkanek głębokich.

Terapeuci w celu utrwalania efektów pracy z uczniem ściśle współpracują z rodzicami, nauczycielami, wychowawcami internatu oraz innymi specjalistami. Bardzo ważnym elementem naszej pracy jest organizowanie uczniom o specjalnych potrzebach, sprzętu umożliwiającego lepsze funkcjonowanie w życiu codziennym.

W powyższych działaniach współpracujemy z przedstawicielem firmy Akson, która zajmuje się dystrybucją sprzętu ortopedycznego i rehabilitacyjnego. Firmą AS Ortopedyka, warsztatami ortopedycznymi w Poznaniu, firmą Vigo, która specjalizuje się w wykonywaniu profesjonalnego oprzyrządowania kończyn dolnych oraz Centrum Medycznym Stanley.

Integracja sensoryczna

Terapia integracji sensorycznej to rodzaj zabawy ukierunkowany na uczenie dziecka odpowiedniego reagowania na bodźce zewnętrzne i wrażenia zmysłowe. Podczas kontrolowanej zabawy uczy się jak porządkować i organizować różnorodne bodźce docierające do niego za pośrednictwem zmysłów.

W naszym Ośrodku prowadzone są zajęcia Metodą Integracji Sensorycznej.

Zanim dziecko rozpocznie terapię Integracji Sensorycznej jest diagnozowane i oceniane przez wykwalifikowanego terapeutę pod kątem rozwoju procesów sensorycznych. Na podstawie badania, szczegółowego wywiadu z rodzicami, analizy istotnych dokumentów dotyczących dziecka (diagnozy medycznej, wszelkich opinii i zaświadczeń) oraz obszernych informacji z kwestionariusza sensomotorycznego, jest przygotowywana ocena funkcjonowania zmysłów sensorycznych. Wyniki badań oraz określenie u ucznia trudności z integracją sensoryczną pozwalają opracować indywidualny program terapii.

Każda sesja terapeutyczna jest zaplanowana, dostosowana do poziomu rozwojowego dziecka. Poprzez system ćwiczeń, zabaw i aktywności proponowanych dziecku, prowokujemy i wyzwalamy odpowiednie reakcje sensoryczne. Prowadzą je wykwalifikowani terapeuci Integracji sensorycznej. Pod ich okiem, w przyjaznym otoczeniu, z wykorzystaniem specjalistycznego sprzętu m. in. różnego rodzaju huśtawek, piłek sensorycznych, deskorolek, równoważni, trampolin, ,,torów przeszkód”, dziecko uczy się w sposób efektywny automatycznie przetwarzać i wykorzystywać w codziennym życiu informacje sensoryczne.

Odpowiednio dobrane ćwiczenia i zabawy ruchowe przynoszą oczekiwane efekty.  

Następuje m. in. poprawa ogólnej sprawności motorycznej i wydolności fizycznej dzieci. 

Dziecko uczestniczące w zajęciach terapii integracji sensorycznej lepiej się rozwija pod względem psychoruchowym, lepiej radzi sobie też z integracją i porządkowaniem bodźców płynących ze świata zewnętrznego. Obserwuje się prawidłowe wzorce motoryczne, w tym prawidłowej postawy ciała. Kształtuje się czucie kinestetyczne, sprawność manualna, wyrabia poczucie równowagi, orientacja w schemacie ciała i koordynacja ruchowa. 

Doskonali się orientacja w przestrzeni oraz wiara we własne siły. Zwiększają się umiejętności odczuwania zadowolenia z własnej pracy i z prawidłowo wykonanego ćwiczenia.  

Rozwija się spostrzegawczość, wyobraźnia, pamięć, umiejętność koncentrowania uwagi, myślenia, zapamiętywania. Wzrasta samodzielność, poczucie własnej wartości i pewności siebie.  

Prowadzenie zajęć z dziećmi to nie tylko ćwiczenia, ale przede wszystkim terapeutyczne podejście oparte na umiejętności nawiązania pozytywnej relacji oraz otwartości na potrzeby dziecka. Dbamy również o ścisłą współpracę z rodzicami. Są oni na bieżąco informowani o postępach swojego dziecka. Mogą zawsze spotkać się z terapeutą, uczestniczyć w zajęciach, wypowiedzieć się na temat czynionych przez dziecko postępów, wymienić się spostrzeżeniami i wspólnie rozwiązywać problemy związane z dzieckiem.

Zajęcia metodą integracji sensorycznej przydzielane są uczniom na podstawie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego, diagnozy Zespołu ds. Indywidualnych Programów Edukacyjno – Terapeutycznych i uzależnione są od aktualnych możliwości placówki.

Gimnastyka korekcyjna

 

Tenis stołowy dźwiękowy

Tenis Stołowy Dźwiękowy jest stosunkowo młodą dyscypliną, ale cieszącą się coraz większą popularnością. Główną zaletą gry jest to, że aktywizuje ruchowo i wdraża do rywalizacji sportowej uczniów, którzy są całkowicie lub częściowo zwolnieni z zajęć wychowania fizycznego.

Jej uczestnikami mogą być również osoby niepełnosprawne intelektualnie i ruchowo(poruszające się na wózkach). Uczestnictwo w grze daje możliwość rywalizacji indywidualnej, deblowej i drużynowej(bez względu na wiek i płeć).
Grać może praktycznie każdy, bo obciążenia fizyczne nie są duże. W tym przypadku najważniejsze jest jednak to, że każdy ma równe szanse. Osoby niewidome i słabowidzące nie stoją na straconej pozycji w konfrontacji z osobami widzącymi. W czasie gry zawodnicy mają założone gogle z zaciemnionymi okularami. W tej dyscyplinie każdy może osiągnąć sukces sportowy. W skrócie gra polega na podawaniu piłeczki za pomocą rąk, ale w taki sposób, aby ta odbiła się minimum dwukrotnie na polu podającego i nie została złapana przez przeciwnika.

Dla wielu uprawiajacych tę dyscyplinę, ta odmiana tenisa stołowego stała się też pasją, którą mogą systematycznie rozwijać. Ci najlepsi, dzięki ciężkiej pracy i treningom potrafią stworzyć niesamowicie emocjonujace i ciekawe widowiska. Poziom niektórych spotkań potrafi być bardzo wysoki. Sędziowie nie zawsze są w stanie wychwycić ile razy piłeczka odbiła się od powierzchni stołu dlatego korzystają z pomocy specjalnego elektronicznego urządzenia audio-optycznego, które wykorzystuje wiązkę lasera przebiegajacą nad środkiem stołu. Każdy zawodnik ma też swoją technikę. Niektórzy podkręcają piłeczkę, inni ją pstrykają. Gra jest wyjątkowo dynamiczna.

Od dwóch lat w Katedrze Adaptowanej Aktywności na AWF-ie w Poznaniu ponad 50 studentów uczestniczy w zajęciach, na których zapoznają się z nową dyscypliną jaką jest Tenis Stołowy Dźwiękowy. W listopadzie 2017 roku Tenis Stołowy Dźwiękowy był tematem warsztatów w ramach V Międzynarodowej Konferencji Naukowej Polskiego Towarzystwa Naukowego Adaptowanej Aktywności Fizycznej zorganizowanej przez poznańską AWF.
Gra prezentowana jest w wielu Ośrodkach i szkołach w Polsce oraz parokrotnie w Czechach i na Słowacji. Przepisy gry zostały przetłumaczone na język angielski, serbski, czeski, hiszpański oraz wersję j.polskiego w brajlu.

DOSKONALENIE UMIEJĘTNOŚCI KOMPUTEROWYCH

 

Celem zajęć jest:

– rozwijanie uzdolnień, aktywności i samodzielności uczniów;

– rozbudzenie potrzeb i aspiracji w zakresie posługiwania się technologiami informacyjno-komunikacyjnymi;

– usprawnianie funkcji percepcyjno-motorycznych;

– doskonalenie umiejętności z zakresu: obsługi komputera i urządzeń peryferyjnych, wykorzystania narzędzi systemowych, obsługi programów użytkowych, korzystania z edukacyjnych zasobów internetowych.

Program zajęć dobierany jest indywidualnie dla każdego ucznia z uwzględnieniem jego potrzeb
i możliwości. Obejmuje m.in.:

– naukę i doskonalenie bezwzrokowej obsługi klawiatury, maszynopisanie;

– optymalizację pracy z wykorzystaniem screen readera, syntezatora mowy, monitora brajlowskiego;

– obsługę drukarki brajlowskiej;

– korzystanie z urządzeń lektorskich i odtwarzaczy książek mówionych.

Terapia metodą Tomatisa

Metoda Tomatisa to program, który obejmuje stymulację dźwiękową, czyli trening audio-wokalny. Francuski otolaryngolog i foniatra Alfred Tomatis (1920-2001) opracował program stymulacji mózgu. Jest to terapia edukacyjna wykorzystująca stymulację układu nerwowego poprzez bodźce docierające do układu słuchowego w celu kształcenia uwagi słuchowej. Muzyka i głos są tutaj traktowane w bardzo szczególny sposób, gdyż wspierają aktywne słuchanie, czego efektem jest poprawa funkcjonowania w różnych sferach.

Przed rozpoczęciem terapii przeprowadzany jest test uwagi słuchowej, który podobny jest do badania słuchu. Osoba badana ma za zadanie wysłuchiwać dźwięków w słuchawkach, różnicować dźwięki o różnej wysokości oraz różnicować źródło dźwięku.

W terapii metodą Tomatisa wykorzystuje się muzykę Mozarta i chorały gregoriańskie. Muzyka podawana jest przez specjalne słuchawki, drogą powietrzną oraz kostną, przez urządzenie zwane elektronicznym uchem. Przetwarza ono muzykę (np. filtruje ją) tak, aby zapewnić maksymalny trening układu słuchowego.

Terapię metodą Tomatisa można stosować jako metodę wspomagającą w: dysleksji, trudnościach szkolnych, zaburzeniach koncentracji, ADHD, autyzmie, zaburzeniach głosu i mowy oraz jako metodę wspomagającą rozwój i potencjał dziecka.

Efekty terapii to poprawa koncentracji uwagi, lepsza kontrola własnego głosu i mowy, poprawa wyników w nauce, motywacja do wypowiadania się, poprawa umiejętności muzycznych, lepsza koordynacja ruchowa.

Sesje terapii zazwyczaj trwają ok. 2 godzin dziennie przez 2 tygodnie, potem następuje przerwa ok. 4 tygodni, a po niej 2 kolejne sesje.

Terapia ta jest bezpieczna i dobrze tolerowana przez dzieci.

Zajęcia upsrawniające z lekkiej atletyki

Od 1985 r. w Ośrodku działa sekcja lekkiej atletyki. Do zajęć tych mamy odpowiednią bazę sportową, aby realizować specjalistyczny trening. Szkoła posiada własną bieżnię tartanową, siłownie i tereny rekreacyjne w Parku Orientacji. Korzystamy także z pełnowymiarowego stadionu lekkoatletycznego i hali w Poznaniu. Dla każdego chętnego dopasowujemy konkurencję lekkoatletyczną w zależności od schorzenia i możliwości ucznia. W okresie ferii zimowych i letnich wakacji dzięki wieloletniej współpracy ze Stowarzyszeniem Sportowo- Rehabilitacyjnym w Poznaniu uczestniczymy w obozach sportowych. Młodzież bierze udział w szeregu zawodach rywalizując na arenie krajowej i międzynarodowej. Od początku działalności w sumie szkoła wychowała blisko 30 reprezentantów Polskich. Zdobywali medale na Igrzyskach Paraolimpijskich, Mistrzostwach Świata i Europy. Dla wyróżniających się przyznawane są stypendia sportowe i nagrody. Od lat współpracujemy ze szkołami w Czechach i Słowacji organizując wspólne imprezy sportowe powiązane z kwalifikowaną turystyką. Wielu absolwentów po opuszczeniu szkoły pozostało wiernych dalej tej dyscyplinie sportu wspierając nas podczas zawodów. Od lat działalność nasza jest wysoko oceniana przez Polski Związek Sportu Niepełnosprawnych i Polski Komitet Paraolimpijski.